Даследаванні ў галіне прыроды і гаспадаркі

У канцы 1923 г. была арганізавана і ў пачатку 1924 г. зацверджана Агранамічная секцыя (Аграсекцыя), якая паслужыла мадэллю для іншых секцый, што ўзніклі вясной 1924 г. і ў першай палове 1925 г.  Яна павінна была рэалізоўваць задачы па ўсіх галінах сельскай гаспадаркі (культура раслін, меліярацыя, жывёлагадоўля, эканоміка земляробства і г. д.). Сельскагаспадарчай секцыяй (яна працягнула працу Аграсекцыі, дзейнічала ў Інбелкульце з 1925 да 1927 г., пазней ператварылася ў самастойны Беларускі навукова-даследчы інстытут сельскай і лясной гаспадаркі імя У. І. Леніна), кіраваў Дзмітрый Філімонавіч Прышчэпаў, тагачасны наркам земляробства БССР. Секцыя выдала падчас свайго існавання дзве кніжкі “Прац Сельска-гаспадарчай секцыі Інстытуту беларускай культуры” і шэраг асобных даследаванняў, сярод якіх працы Сяргея Вячаслававіча Скандракова «Матар’ялы абсьледаваньня тэхнікі сялянскай гаспадаркі» (1925) і «Вэгетацыйныя досьледы з беларускімі фосфарытамі (у 1926 і 1927 г.)» (1928). 

Адным з выдатных дзеячаў Інбелкульта быў намеснік старшыні Інбелкульта Аркадзь Антонавіч Смоліч – географ, картограф і эканаміст, аўтар некалькіх падручнікаў па геаграфіі Беларусі, былы міністр Беларускай Народнай Рэспублікі.  Акрамя адміністрацыйнай дзейнасці, Смоліч актыўна займаўся навуковымі даследаваннямі. Падчас сваёй працы ў Інбелкульце ён апублікаваў манаграфію «Організацыя сялянскай гаспадаркі ў раёнах Цэнтральнай Беларусі» (1927), а ў 1928 г. стаў рэдактарам і адным з аўтараў першага тома «Матар’ялаў да географіі і статыстыкі Беларусі». 

Пры Беларускай дзяржаўнай акадэміі сельскай гаспадаркі ў Горках Інбелкульт арганізаваў Навуковае таварыства па вывучэнні Беларусі, вынікі дзейнасці якога былі адлюстраваныя ў пяці тамах зборніка «Праца Навуковага таварыства па вывучэнню Беларусі»: першы том выйшаў у 1926 г., другі, трэці і чацвётры – у 1927 г., а пяты – у 1928 г. 

Увага Прыродазнаўчай секцыі Інбелкульта засяроджвалася на вельмі надзённых для БССР даследаваннях глеб і карысных выкапняў на тэрыторыі краіны. У дадзенай вобласці актыўна працавалі геолагі Барыс Кляменцьевіч Тэрлецкі (Цярлецкі), Мікалай Фёдаравіч Бліядуха, Якаў Мікітавіч Афанасьеў. У 1924 г. была праведзена Першая Усебеларуская глебазнаўчая канферэнцыя, па выніках якой быў выдадзены зборнік «Працы Першае ўсебеларускае глебазнаўчае конфэрэнцыі». 

Выбітным навукоўцам-геолагам быў Міхаіл Аляксандравіч Грамыка, які займаўся ў Інбелкульце не толькі глебазнаўствам, але і хімічнымі даследаваннямі. Ён выдаў ў 1926 г. працы «Крысталаграфія» і «Мінералогія». Грамыка вызначаўся разнастайнасцю творчых інтарэсаў – пісаў паэмы і п’есы, займаўся літаратурнай крытыкай, рабіў пераклады мастацкай літаратуры на беларускую мову.

У Інбелкульце таксама актыўна праводзіліся біялагічныя і батанічныя даследаванні, былі выдадзены два тамы «Матар’ялаў да вывучэньня флёры і фауны Беларусі» (1927, 1928). 

Акрамя вывучэння беларускай прыроды Інбелкульт старанна вывучаў і насельніцтва краіны – праводзіліся даследаванні ў галінах антрапалогіі, псіхалогіі, медыцыны і санітарыі. У 1927 г. выйшлі «Працы мэдычнае сэкцыі»; шэраг антрапалагічных і псіхалагічных прац быў уключаны ў «Зборнік артыкулаў» Інбелкульта 1928 г. Асаблівая ўвага надавалася даследаванню і арганізацыі працоўнай дзейнасці, дзеля чаго ў 1924 г. было створана спецыяльнае падраздзяленне інстытута – Асацыяцыя навуковай арганізацыі працы. У 1926 г. Асацыяцыя выпусціла свой «Зборнік Асоцыяцыі навуковае організацыі працы за 1925–1926 акадэмічны год». Праблемам псіхалогіі працы была прысвечана праца Аляксандра Аляксандравіча Гайвароўскага «Нарыс мэтодолёгіі профэсыографіі» (1927).

Друкаваныя выданні структурных адзінак Інбелкульта, якія вывучалі прыроду і гаспадарку Беларусі, дэманструюць шырокі спектр даследчых кірункаў Інбелкульта, перадавыя навуковыя падыходы беларускіх навукоўцаў і іх плённую працу на карысць маладой беларускай дзяржавы.