Юрась нарадзіўся 6 мая 1933 года ў вёсцы Маргавіца Бягомльскага раёна Мінскай вобласці, цяпер Докшыцкага раёна Віцебскай вобласці. Вырас у сялянскай сям’і, што шмат у чым вызначыла яго далейшы творчы лёс і тэматыку твораў. У 1953 годзе пасля заканчэння сярэдняй школы паступіў на аддзяленне журналістыкі філалагічнага факультэта Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта. У час вучобы Юрась актыўна ўдзельнічаў у рабоце літаратурнага аб’яднання пры газеце «Чырвоная змена», дзе пазнаёміўся з такімі вядомымі людзьмі, як Н. Гілевічам, У. Нядзведскім, М. Арочкам. Гэтыя знаёмствы аказалі значны ўплыў на яго творчае развіццё і далейшую кар’еру.

Пасля заканчэння ўніверсітэта ў 1959 годзе Юрый Свірка некалькі месяцаў працаваў стылістам у часопісе «Коммунист Белоруссии». З 1961 года заняў пасаду старэйшага рэдактара літаратурна-драматычнага вяшчання Беларускага радыё. З 1975 г. загадваў аддзелам прозы і паэзіі ў газеце «Літаратура і мастацтва». У 1961 годзе Юрый Мікалаевіч стаў членам Саюза пісьменнікаў БССР, што стала важным этапам у яго літаратурнай кар’еры.

Літаратурны дэбют Свіркі адбыўся ў 1952 годзе, калі ў газеце «Піянер Беларусі» быў апублікаваны яго верш «Новы крок». Першы зборнік вершаў «Шэпт дажджоў», выдадзены ў 1959 годзе, выклікаў бурныя дыскусіі ў літаратурнай крытыцы і стаў значнай падзеяй для маладой беларускай паэзіі. За ім рушылі ўслед шматлікія зборнікі: «Вечнасць» (1963), «Кабан» (1967), «Кроў» (1971), «Аўтограф» (1974), «Люблю і веру». «Біяграфія памяці» (1981), «Ежа». (1983), «Блакітны свет» (1986), «Шлях да сябе» (1986, на рускай мове), «Кружка з пяшчаным дном» (1990). Яны працягваюць развіваць і паглыбляць тэмы, закладзеныя ў яго ранніх творах. Кожная з гэтых кніг адлюстроўвае не толькі асабісты досвед аўтара, але і агульны стан грамадства, у якім ён жыў і працаваў. Юрась  Свірка яскрава адлюстраваны тэмы роднага Бягомльскага краю, прыгажосць беларускай прыроды, высакароднасць пачуццяў. Паэзія Свіркі адрозніваецца глыбінёй і шчырасцю, здольнасцю перадаваць складаныя эмоцыі і перажыванні.

Юрась  Свірка таксама быў вядомы пад псеўданімамі Банадзіс Кастрыца і Гарчыца.

Важка адзначыць, што ў пачатку 1960-х гадоў у беларускай літаратуры пачалася новая хваля, якую прадстаўлялі многія яркія і таленавітыя творчыя асобы — паэты, празаікі, літаратуразнаўцы. Гэтыя аўтары адрозніваліся не толькі высокім узроўнем інтэлекту і адукацыі, але і глыбокай сувяззю з народнай творчасцю, а таксама класічнай літаратурнай спадчынай. Юрый Мікалаевіч Свірка з’яўляецца адным з такіх яскравых прадстаўнікоў гэтага пакалення — таленавіты паэт, журналіст і перакладчык, які стаў прыкметнай фігурай у літаратурным жыцці Беларусі і ўвайшоў у гісторыю як адзін з пісьменнікаў-шасцідзесятнікаў.

Не абмяжоўваючыся толькі ўласнай творчай дзейнасцю, Свірка актыўна займаўся перакладамі. Ён пераклаў на беларускую мову творы такіх вядомых рускіх паэтаў, як А. Пушкін, М. Лермантаў, А. А. Фет, Ф. Цютчаў, Б. Пастарнак, С. Ясенін, А. Твардоўскі, а таксама творы паэтаў Малдовы, Грузіі, Азербайджана, Арменіі, Узбекістана, Татарстана, Асеціі і Чувашыі. Праца перакладчыка патрабавала ад яго не толькі бездакорнага валодання мовамі, але і тонкага разумення асаблівасцей паэтычнай гаворкі розных культур.Гэтая дзейнасць сведчыць пра яго шырокі кругагляд, глыбокія веды сусветнай літаратуры і жаданне пазнаёміць беларускага чытача з культурнай спадчынай іншых народаў.

Матэрыал падрыхтаваны Купцовай М.С.